Starsza pani...wnerwia

Dawno nie męczyłam się tak z naskrobaniem choćby kilku słów o książce. W przypadku zachwytów literackich, czy też totalnych bubli, nietrudno wypluć z siebie peany pochwalne lub wręcz przeciwnie, akapity pełne jadu. Co jednak zrobić z książką, która jest w przeważającej mierze niemiłosiernie letnia?

Emerytowani zbawcy świata

„Czas nie obszedł się z nami łaskawie. Sprał nas. Przewłóczył. Złamał. Zestarzeliśmy się (…) Stare grzyby z nas”. Trudno się nie zgodzić ze słowami głównego bohatera, Clay’a zwanego Wolnorękim, któremu pewnego dnia na progu domostwa objawia się kumpel z młodości, prosząc o niemożliwe: ponowne zjednoczenie bandy najemników, siejących niegdyś postrach, a obecnie grzejących stare kości na obrzeżach świata.